بسم رب الشهدا ء شهید محمد حسنی هو تکی در او ل خر داد ماه سال 1347 در قریه هو تک در خانواده ای درحد متو سط به دنیا آمد بیش از نه ما از سن او نمی گذ شت که همراه پدر و مادر مشرف به زیارت کربلای حسین (ع)شد و مدت د وماه مسا فر ت ایشا ن طو ل کشید ودراین مدت موفق شد که به کربلا ،نجف ، سا مرا ،کا ظمین رازیارت کند و همچنین به سوریه هم سفر کند و به گفته پدر و مادر ایشان که نه ما ه بیشترسن نداشته ولی بسیارمودب ومثل پر وا نه دور حرمین مطهر می چرخیده و طواف می کرده و درسن 6 سالگی به مدرسه رفت و باز در این سال موفق به زیارت مشهد مقدس رفت ایشان از زمانی که دوره ابتدایی را شروع کرد و تا زمانی که مدرک سیکل را گرفت هشت سال طول کشید او در طو ل مدت با عقلی سرشار و در سطح بالا همیشه از شاگردان ممتاز کلاس بود و بدون کوچکترین تجدیدی و یا مردودی دوران ابتدایی و راهنمایی را به آخر رساند. وی حدودا در سن 10 سالگی شروع به انجام فرائض واجب نمود . وی همیشه نمازش را سر وقت می خواند و بسیار با صبر و اخلاص نماز را به جای می آورد و روزهای ایشان در دو سال آخر عمرش بدون اینکه حتی یک روزه از وی قضا شود همه را بجا آورد و بعد از به پایان رساندن دوران راهنمایی مدت یکسال به کمک  پدر و مادر پیرش شتافت و بعد از بر گشتن برادر وی از جبهه عزم سفر را بست و با ثبت نام در جهاد سازندگی بر عزم راسخش پایداری کرد و لذا درتاریخ 62/11/15 از خانه خداحافظی کرد و به مقصدشان حرکت کرد که در تاریخ 63/12/23 به درجه رفیع شهادت نائل آمد که اطلاعات در طول این مدت را دردست نداریم و در تار یخ  63/1/3 در قریه هوتک در پایگاه ابدیش  به خاک سپرده شد .

خاطرات:

بسم رب الشهدا ء (سفرکربلا ) محمد حدودا یک ساله بود وهنوز راه نمی رفت که ما تصمیم گرفتیم برویم  کربلا و محمد راباخودببریم ازکرمان که به تهرا ن رفتیم تقریبا " 24ساعت درتهرا ن دریک مسافر خانه برویم تا به طرف کربلا راه افتادیم دراین فا صله محمددرتهرا ن راه افتاد و ما برایش یک جفت کفش خریدیم کربلا که رسیدیم همان طور که دیگرا ن درهاو چهار چو ب درراوضر یح  را می بو سید ند محمد هم همه جا را می بوسید و زیارت می کرد .و قتی از کربلا بر گشتیم محمد و قتی و ارد خانه شد شرو ع کرد در هاو چهارچو ب در ها را بو سید ن که همه شر و ع به خندیدن کردند .(عشق به جبهه  )ابتدا پسرم حسین به جبهه ر فته بود وقتی حسین که سه سال از محمد بزرگتربود از جبهه می آمد محمد مرتب از اوسو ال می کرد که جبهه چه جوری است و رزمندگان انجا چه کار می کنند شبهای عملیات چه اتفاقی می افتد و خیلی دوست داشت در مورد جبهه اطلاعات به دست بیا ورد هر و قت که برادرش حسین از جبهه می امد محمد می گفت : حالا که حسین برگشته من می خواهم بر و جبهه .من به پدرش میگفتم محمد هنوز خیلی بچه است و با اموزش هم ندیده وتجربه هم ندارد چه طور میخواهد برود جبهه و پدرش هم مخالفت میکرد تااینکه با پسر خاله اش تصمیم گرفته بودند بروند جبهه و لی در خانه می گفتند ما می خواهیم برو یم بستان و کار کنیم و پدرش به او می گفت مگر اینجا کارنیست که شما برای کارمی خواهید بروید بستان و  محمد می گفت : ما برای پول در اوردن نمیخواهیم کارکنیم می خواهیم برای خداو برای کمک به رزمندگان کار کنیم .بالاخره شبی که فردا یش قراربو د با پسر خاله اش به بستان برو ند آرام و قرار ندا شت .ر ختخوابش را در کنار رختخواب من اندا خت ومرتب سفارش می کرد صبح زو د بیدارش کنم من به او گفتم اگرنگرا نی که صبح بیدار نشو ی می خواهی اصلا "نخواب یا همین الان بلندشو برو با لا خره وقتی خوابید یم محمد خودش رابه خواب زد ه بودو مثل کسی که در خواب حرف می زند می گفت :اگر یک تفنگ به ما می دادند چه قدر خوب یو د وما می رفتیم جبهه و می جنگیدیم با این حرف ها محمدمی خواست به من بفهماند که داریم جبهه میرو یم .صبح زو د به محض اینکه الله اکبراذا ن بلند شد من خوا ستم محمد را صدا کنم که د ید م خودش بیدار است و با عجله بلند شد و ضو ساخت و نمازش را خواند و آماده شد حتی نگذاشت صبحانه اش را حاضر کنم و قتی خدا حافظی کرد فقط لبهایش را روی صورتم گذاشت و من را بوسید و رفت و گفت: پشت سرم نیایی .من برگشتم آئینه و قرآ ن را گذاشتم توی حیاط و وقتی رفتم دنبالش نفهمید م از کدا م کو چه و بین کو چه رفته بو د که دیگر اثری ازمحمد نبو د و او رفت و دیگر هیچوقت برنگشت و وقتی من و پدرش مشهد بودیم ایام عید که خبر شهادتش را به ما رساندند و ما سریع از مشهد برگشتیم. (راوی :مادرشهید)