تاثیر عزاداری بر بهداشت روانی

پرسش: تاثیرعزاداری بر بهداشت روانی

پاسخ:

ازدیدگاه علمی،سوگواری برای سیدالشهدا علیه السلام،کاملا ازشرایط یک عزاداری وغمگینی طبیعی،برخوردار است وبارفتارهای اجتماعی مبتنی بر شناخت ،انجام می شود.ازاین رو ،بدون تکیه واصرار بر قالب رفتاری خاص وبر اساس فرهنگ دینی واجتماعی مردم،برگزارمیشودوبر شناخت وآگاهی،استواراست وتنها یک رفتار نمادین وعزاداری بی روح وخشک نمی باشد.عزاداری مسلمانان براساس شناختی که عزاداران از حسین بن علی علیهما السلام واهداف عالی آن حضرت وحرکت منتهی به شهادت او دارند،انجام می پذیرد.به همین دلیل درحین مرثیه سرایی،سوگواری روشن گرانه دارند؛نه شیون بی هدف،بلکه آنان باعزاداری،به تمام زندگی خود،هدف می بخشند وحیات خود را حسینی می سازند وکسب نشاط می کنند واز مرگ ذلت آفرین،فرارمی کنند وبه سوی زندگی باعزت وشرافت،گام برمی دارند.

بنابر این،اشک ریختن وعزاداری برای امام حسین علیه السلام،غمگینی وماتم نابهنجاروبیمارگونه نیست؛بلکه عین هنجارهای دینی واجتماعی ومساوی باسلامت روح وروان است.اگراشکی که مابرای امام حسین علیه السلام می ریزیم،درمسیر هماهنگی روح ما باشد،پرواز کوچکی است که روح ما با روححسینی،همراه می کند.

از دیدگاه علمی وروان شناسی،شاید بتوان که اگر این نوع واکنش های عاطفی از یک مسلمان بروز نکند،نشان بیماری ومرض باشد؛همان گونه که فقدان علائم غمگینی وعدم ظهور رفتارهای عزاداری وماتم سرایی،نشان بیماری تلقی شده است.شاید تصورشود که برخورداری ازاین روحیه،قابل ستایش است که افرادی-باوجود داغ دیدگی ورابطه نزدیک با چیزی یافردی از دست رفته-هیچ یک از علائم ماتم وغمگینی رانشان نمی دهند ودر یک نگاه سطحی،ممکن است روحیه این افراد،قابل تحسین به نظرآید؛امادر حقیقت ودر ژرفای این برخورد سطحی ،آنان دچار استفاده بیش از حد از مکانیزم های دفاعی وانکار غم شده اند.